လြန္ေလၿပီးေသာ ၁၉၄၃-ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ ၂၆-ရက္ေန႔၊ ဂ်ပန္ကင္ေပတိုင္ခ်ဳပ္ မတ္ဆူအိုကာ တပည့္တစ္ဦး၊ ေဖၚမိုဆာစကားျပန္တစ္ဦး သူတို႔ႏွစ္ဦးဟာ ကၽြႏ္ု္ပ္၏ေဟာ္တယ္မွာ ေန႔တိုင္း ၀င္ထြက္သြားလာၿပီးေတာ့ စားေသာက္ေနၾကပါတယ္။ ကၽြႏ္ုပ္ဟာလည္း သူတို႔ႏွစ္ဦးကို အထူးဂ႐ုစိုက္၍ ဧည့္ခံေကၽြးေမြးပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္ဟာ ေမးပါမ်ားစကားရဆိုသည့္ ေမာင္ေပါက္က်ိဳင္း ထံုးလိုသံုးသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္ကို သူတို႔ႏွစ္ဦးကေျပာျပပါသည္။ ရွမ္းျပည္ေတာင္ႀကီးက စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အီးစီဘူလာဟာ မနက္ျဖန္ကာ ေစာ္ဘြားႀကီး၆-ဦးကို ရန္ကုန္သို႔ေခၚလာမည္။ ဒီေစာ္ဘြား ၆-ဦးကို ဂ်ပန္ကင္ေပတိုင္ မသကၤာစရာအခ်က္တစ္ခုခုေတာ့ရွိလိမ့္မယ္လို႔ထင္တယ္ဆိုတာကို ေျပာသြားတယ္။
သူတို႔ေျပာသြားၿပီးေတာ့၊ ကၽြႏ္ုပ္ဟာ စိတ္ထဲမွာပူမိတယ္။ ဒီဂ်ပန္ကင္ေပတိုင္ ေတြဟာ လူႀကီးလူေကာင္းမွန္းမသိ အရမ္းကာေရာလုပ္တတ္တယ္။ ဒီေစာ္ဘြာ ၆-ဦးကို ဂ်ပန္ကင္ေပတိုင္က အရမ္းကာေရာေစာ္ကားမွာ စိုးရိမ္မိသည့္အတြက္ ကၽြႏ္ုပ္ဟာ အမ်ိဳးမ်ိဳးလိုက္လံ စံုစမ္းတယ္။ သူတို႔တစ္ေတြဟာ စက္တင္ဘာလ ၂၇-ရက္ေန႔က်ေတာ့ ကမ္းနားလမ္း စထရင္းေဟာ္တယ္မွာ လာၿပီးတည္းခိုေနၾကပါသည္။
ဂ်ပန္အဖမ္းခံရသည့္ေစာ္ဘြား၆-ဦး
၁။ ရွမ္းအမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားစ၀္စမ္ထြန္း။ ၎ဟာ ၁၉၄၇-ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၁၂-ရက္ေန႔ျပဳလုပ္သည့္ ပင္လံုညီလာခံကို အားႀကိဳးမာန္တက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ၁၉၄၇-ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၁၉-ရက္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္အတူ က်ဆံုးေသာ ေစာ္ဘြားႀကီးျဖစ္ပါသည္။
၂။ သထံုေစာ္ဘြား စ၀္ခြန္ၾကည္၊ သူလည္း ပင္လံုညီလာခံတြင္ အားႀကိဳးမာန္တက္ အစီအစဥ္ ေပးသူျဖစ္ပါသည္။ သူလည္း ၉၆-ပါးေရာဂါေ၀ဒနာႏွင့္ ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္သြားပါၿပီ။
၃။ ယခုလက္ရွိ လူမ်ိဳးစုလႊတ္ေတာ္ နာယကႀကီး ေညာင္ေရႊေစာ္ဘြား စ၀္ေရႊသိုက္။
၄။ ယခုလက္ရွိ ရွမ္းျပည္နယ္ဥက္ၠ႒၊ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး သိႏ္ၷီေစာ္ဘြား စ၀္ဟံုဖ။
၅။ မိုးနဲေစာ္ဘြား စ၀္ပိ၊ ရွမ္းျပည္နယ္ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးေဟာင္း။
၆။ သမခန္းေစာ္ဘြား စ၀္ထြန္းေအး၊ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး၀န္ႀကီးေဟာင္းတို႔ ျဖစ္ပါသည္။
ဟိုစဥ္အခ်ိန္က စထရင္းေဟာ္တယ္မွာ အထက္ပါေစာ္ဘြား ၆-ဦးကို ကၽြႏ္ုပ္ဟာ သြားေတြ႕ ပါတယ္။ ဒီေစာ္ဘြား ၆-ဦးဟာ အကုန္လံုးမ်က္ႏွာမေကာင္းၾကပါ။ ကၽြႏ္ုပ္ဟာ ထမင္းေခၚေကၽြးမည္ ဟု ေျပာေသာအခါ သူတို႔ဟာလက္ကာျပ၍ ““ေနပါေစ ကိစၥမရွိပါဘူး””ဆိုၿပီး သူတို႔ဟာ မ်က္ႏွာ ပ်က္ေနၾကပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္ဟာ ဒီအခ်ိန္အခါမွာ ေစာ္ဘြားမ်ားနဲ႔အတူ ေတာင္ႀကီးကပါလာသည့္ ဂ်ပန္စစ္ဗိုလ္ႀကီး အီစီဘူလာထံကို ကၽြႏ္ုပ္ဟာ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးတဲ့သူႏွင့္အတူတူသြားၿပီးေတာ့ စံုစမ္း ေမးျမန္းပါသည္။
““ဒီေစာ္ဘြား ၆-ဦးဟာ ကၽြႏ္ုပ္၏မိတ္ေဆြေဟာင္းေတြျဖစ္ပါသည္၊ စိတ္သေဘာထားလည္း အင္မတန္႐ိုးသားပါတယ္၊ အဂၤလိပ္ႏွင့္နီးစပ္တာကေတာ့ ဟိုတုန္းက အဂၤလိပ္အုပ္စိုးတာကို၊ ဒီေစာ္ဘြား ၆-ဦးအေပၚအထင္မလြဲပါႏွင့္၊ ယခုရွမ္းျပည္နယ္မွာ ဗိုလ္ႀကီးဟာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းႏွင့္အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ရာ ရွမ္းေစာ္ဘြားမ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြး၍ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံပါ။ ဒီလိုရွမ္းအမ်ိဳးသားေတြ ရွမ္းေစာ္ဘြား ေတြကိုၾကည္ညိဳတာဟာ ဘာႏွင့္တူသလဲဆိုေတာ့ ဂ်ပန္အမ်ိဳးသားဟာ ဂ်ပန္ဘုရင္ကိုၾကည္ညိဳတာနဲ႔ အတူတူျဖစ္ပါတယ္””လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ေနာက္ၿပီးဂ်ပန္အမ်ိဳးသားမ်ားဟာ အျခားလူမ်ိဳးမ်ားထက္ လက္ညိႇဳးထိုးအျပစ္ေျပာရင္ မေက်နပ္မခံႏိုင္၍ ၀ိုင္း၀န္းၿပီးတိုက္ၾကသလို ရွမ္းလူမ်ိဳးမ်ားဟာလည္း အလားတူ၀ိုင္း၀န္းၿပီး အားလံုးကအျပဳတ္တိုက္ၾကမွာပါပဲလို႔ေျပာဆိုၿပီး၊ ကၽြႏု္ပ္က ကင္ေပတိုင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဂ်င္နရယ္မတ္စူအိုကာထံက်ရင္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေျပေျပျပစ္ျပစ္ျဖစ္ဖို႔ကို ေျပာဆိုေပးပါလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ သူကလည္းေကာင္းပါၿပီလို႔ ကတိေပးပါသည္။
၁၉၄၃-ခုႏွစ္၊စက္တင္ဘာလ ၂၉-ရက္ေန႔ ည ၇-နာရီအခ်ိန္မွာ ကန္ေတာ္မိတ္ အိုရီယင့္ကလပ္၌ ကၽြႏု္ပ္ဟာ ထမင္းစားပြဲႀကီးတစ္ခုက်င္းပပါသည္။ ေတာင္ႀကီးမွစစ္ဗိုလ္ႀကီး အီစီဘူလာ၊ ကင္ေပတိုင္ခ်ဳပ္ဂ်င္နရယ္ မတ္ဆူအိုကာ၊ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္ျမ၊ ဦးဘ၀င္း၊ ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမ၊ ဦးလွေဖ၊ ျဗန္ဟပ္ေဘြအသင္းႀကီး ဥကၠ႒ ပီေကေခ်ာင္း၊ ေကာ္မတီလူႀကီးမ်ား၊စကားျပန္လူႀကီးမ်ားႏွင့္တကြလူႀကီးလူေကာင္းမ်ားစံုညီစြာတက္ေရာက္
ၾကသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ ျမန္မာ့ဇာတ္သဘင္၀န္ဘုရားဒကာႀကီး ၀ဏၰေက်ာ္ထင္ဦးဘိုးစိန္၏ ဇာတ္သဘင္အဖြဲ႕ႀကီး၏ တခဲနက္ တူရိယာအသံသည္ၿငိမ့္ေညာင္းသာယာစြာေပၚထြက္လာေလေတာ့သည္။ နာမည္ေက်ာ္နာမည္ႀကီးလူထုအသဲစြဲ ေကာလိပ္စိန္ထြက္လာသည္။ ေကာလိပ္စိန္၏အကႏွင့္အလွသည္
ဂ်ပန္ကင္ေပတိုင္ အရာရွိႀကီးငယ္တို႔အား ပထမဦးစြာစိတ္၀င္စားေစသည္။ ထို႔ေနာက္ ဂ်ပန္အရာရွိမ်ား
မေမွ်ာ္လင့္ေသာ ဦးဘိုးစိန္၏သမီး အသက္ ၁၄-ႏွစ္ရွိ ျမင့္ျမင့္စိန္သည္ ဂ်ပန္အကကို စနစ္တက်ကျပရံုမွ်မက ဂ်ပန္တစ္ျပည္လံုး ဂ်ပန္အမ်ဳိးသားအားလံုး အႀကိဳက္ဆံုးျဖစ္သည့္ နာဂါဆာဂီ-ေမာေနာဂတာရီႏွင့္ ဗ်ာကုရေနာအူတ သီခ်င္းႏွစ္ပုဒ္ကို သီဆိုကျပရာဂ်ပန္အရာရွိမ်ားႏွင့္ပရိတ္သတ္ႀကီး၏ တခဲနက္ၾသဘာသံဟာဟိန္းသြားေလေတာ့သည္။
နာဂါဆာဂီၿမိဳ႕ေတာ္ အေၾကာင္းႏွင့္ ျမင္းလွည္းကေလးျဖင့္ အမ်ဳိးသမီးကခ်စ္သူကို လြမ္းတေသာေတးသီခ်င္းျဖစ္သည္။
ဒီအခ်ိန္တြင္ ကၽြႏု္ပ္ဦးစပ္စုဟာ အခ်က္ေကာင္းယူကာ ဂ်ပန္ကင္ေပတိုင္ႀကီးအား စကားစ ပါေတာ့သည္။
“ဘယ္နဲ႔လဲ မာစတာ သေဘာက်ပါရဲ႕လား” လို႔ေမးလိုက္သည္႔အခါမွာ ဂ်ပန္ကင္ေပတိုင္ႀကီးဟာ အလြန္သေဘာက်ေၾကာင္း အားရပါးရေျပာျပေနစဥ္ ကၽြႏ္ုပ္က “ဒါဟာျမန္မာအမ်ဳိးသမီးကေလး တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ ဂ်ပန္လို၀တ္လိုက္ေတာ့ ဂ်ပန္ႏွင့္တစ္ပံုစံတည္း ျဖစ္ေနပါၿပီ၊ သို႔ျဖင့္ ဂ်ပန္ႏွင့္ ျမန္မာ၊ ရွမ္း၊ တ႐ုပ္မ်ားသည္လည္း အာရွတိုင္းသားခ်င္း အေသြးတူအေရာင္တူေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။”
ဒီတြင္ ကင္ေပတိုင္ႀကီးဟာ သေဘာေပါက္သြား ပါေတာ့သည္။ ၾသဘာသံမ်ား
ခ်ီးက်ဴးသံတို႔ျဖင့္ ထမင္းစားပြဲႀကီးသည္ ၁၉၄၃-ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၉ ရက္ေန႔ညတြင္ ထေျမာက္ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးစီးသြားၿပီးေနာက္ ကၽြႏု္ပ္သည္ အခြင့္ေကာင္းယူကာ “မာစတာ အာရွတိုင္းသားခ်င္း တူသျဖင့္ အမ်ဳိးတူလူခ်င္းကိုမခြဲျခားပါႏွင့္၊ ယခု မာစတာတို႔ ေခၚယူထားေသာ ရွမ္းေစာ္ဘြားႀကီး ၆-ဦးတို႔မွာ ရန္ကုန္ကို ေရာက္ရွိေနပါသည္။ သူတို႔သည္ ဂ်ပန္ကိုေတာ္လွန္ရဲသူမဟုတ္ပါ။ အဂၤလိပ္ႏွင့္ေပါင္းသင္းတယ္ဆုိတာကေတာ့ ဟိုအခ်ိန္ေတြတုန္းက အသင့္အတင့္ဆက္ဆံတာပါ။ ယခုခင္ဗ်ားတို႔ေရာက္လာျပီး အုပ္စိုးျပန္ေတာ့လဲေလးစားရမွာဘဲ” ဟု ေျပာျပရာ ဂ်ပန္ကင္ေပတိုင္ႀကီးသည္ ေက်နပ္မႈရရွိသြားေလေတာ့သည္။
၁၉၄၃-ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၃၀-ရက္ေန႕ ညပိုင္းတြင္ေစာ္ဘြားႀကီးမ်ားအပါအ၀င္ ညစာထမင္းစားပြဲႀကီးတစ္ခုကို ဆင္ယင္က်င္းပခြင့္ရခဲ့ျပန္သည္။ အတိတ္နိမိတ္အရ ၆-ဂဏန္းသည္ အတိတ္မေကာင္း ၉-ဂဏန္းျဖစ္ေအာင္ ယခုလက္ရွိ ေစာ္ဘြားႀကီးေျခာက္ေယာက္အျပင္ေနာက္ထပ္သံုးေယာက္ထပ္ျဖည့္ရန္သေဘာတူပါေသာ္လည္း ေစာ္ဘြားအ၀တ္အစားႏွင့္ ဂ်ပန္ေရွ႕မွာ ျပဝံ့သူမရွိသျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္ဦးစပ္စုတေယာက္တည္းပင္ ေစာ္ဘြားအဝတ္အစားမ်ား ဝတ္ရန္ သေဘာတူျပီး၊ မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီးက ကၽြႏ္ုပ္ဦးစပ္စုအား ေစာ္ဘြားေခါင္းေပါင္းႏွင့္ အ၀တ္အစားမ်ားကို ၀တ္ဆင္ေပးသည္။ သို႔ျဖင့္ညစာထမင္းစားပြဲႀကီးအခ်ိန္ကို ေရာက္ရွိၿပီဆိုမွျဖင့္ ဂ်ပန္အရာရွိႀကီးမ်ား၊ ျမန္မာေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား၊ အစုံအညီေရွ႕တြင္ ေစာ္ဘြားႀကီး ၆-ဦး အစီစဥ္လိုက္ ၀င္လာၾကသည္။ ၎တို႔ေနာက္မွ ကၽြႏ္ုပ္ဦးစပ္စုဟာလည္း ေစာ္ဘြားအ၀တ္အစားႏွင့္ပါလာသည္။ ပရိတ္သတ္ႀကီးကလည္း ေစာ္ဘြား ၆-ေယာက္ဆိုၿပီး ဘယ္ကတစ္ေယာက္ပိုလာသလဲ၊ ထိုေစာ္ဘြားသည္ မည္သူမည္၀ါ ျဖစ္ပါသလဲ၊ စသည္ျဖင့္ အေသအခ်ာၾကည့္ေနၾကစဥ္ အတန္ၾကာမွ ေစာ္ဘြားစပ္စုမွန္းသိၾကသျဖင့္ ဂ်ပန္ေရာျမန္မာပါ ၀ိုင္း၀န္းၾသဘာေပးႏႈတ္ဆက္ၾကၿပီး၊ ဒီအခ်ိန္မွစ၍ ကၽြႏ္ုပ္ဦးစပ္စုသည္ ေစာ္ဘြားစပ္စု အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိလာပါေတာ့သည္။ ေစာ္ဘြားစပ္စု၏ ေျပာျပေဖ်ာင္းဖ်မိတ္ဆက္ေပးမႈေတြေၾကာင့္ တ႐ုပ္အမ်ိဳးသားမ်ားႏွင့္ ရွမ္းအမ်ိဳးသားမ်ားတို႔သည္ ဂ်ပန္တို႔၏ၿငိဳျငင္ျခင္းရန္ေဘးမွ ကင္းလြတ္ရ ကုန္သည္။ ဤတြင္ေစာ္ဘြားစပ္စု ျဖစ္ရပ္ျဖစ္ပံုတို႔ကို ေဖၚျပၿပီးျဖစ္ခဲ့ေပသည္။
No comments:
Post a Comment