ယမ္းေတာင့္က်ည္ဆန္ႏွင့္တူေသာကၽြန္ဘ၀

ယမ္းေတာင့္က်ည္ဆန္ႏွင့္တူေသာကၽြန္ဘ၀

ကၽြႏ္ုပ္တို႔တေတြ သူတစ္ပါး၏လက္ေအာက္မွာ ေနခဲ့ရသည့္အခါက ဘာႏွင့္သ႑ာန္တူသလဲ ဆိုေတာ့ ယမ္းေတာင့္က်ည္ဆန္ႏွင့္အင္မတန္မွတူပါသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္သည့္သူကေတာ့ ေသနတ္ႏွင့္ တူပါသည္။ က်ည္ဆန္ဟာ ေသနတ္ထဲကိုထည့္ၿပီးထားလုိက္လွ်င္ ေသနတ္ကိုင္ထားသူ၏လက္မွ ေသနတ္ထဲကက်ည္ဆန္ဟာ ဘယ္ကိုလွည့္ၿပီးပစ္ပစ္ က်ည္ဆန္ဟာထြက္ရမွာပါပဲ။ ဒါတင္မကေသး ပါဘူး။ က်ည္ဆန္ဟာ ေသနတ္ထဲမွာေနရ၍ အုပ္ခ်ဳပ္သူ၏လက္ထဲကကိုင္ထားသည့္ေသနတ္ဟာ ကၽြႏ္ုပ္၏ေဆြမ်ိဳးမိဘ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားဘက္ကိုပဲလွည့္၍ ခလုပ္ဆြဲၿပီးပစ္ လိုက္ေတာ့ က်ည္ဆန္ဟာမထြက္ပဲမေနႏိုင္ပါဘူး။ ထြက္ရမွာပါပဲ။ ဒါကေတာ့က်ည္ဆန္၏အျပစ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ေသနတ္ကိုင္ထားတဲ့အုပ္ခ်ဳပ္သူ၏အျပစ္သာျဖစ္ပါသည္။

ယခုကၽြႏ္ုပ္ေျပာဆိုေရးသားဦးမည့္သင္ခန္းစာတစ္ခုဟာ အားမညီမွ်သည့္အခါမွာ ေအာင့္အီး မ်ိဳသိပ္ထားၿပီး အားအင္ျပည့္၀လာသည္အထိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ရမည္ဆိုသည့္ သင္ခန္းစာေလးတစ္ခုပါပဲ...။ ဒီသင္ခန္းစာဟာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ေက်းဇူးရွင္ အမ်ိဳးသားစိတ္ဓါတ္ျပင္းထန္သည့္ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးဟာ လြန္ခဲ့သည့္ ၃၈ႏွစ္ေလာက္အခ်ိန္အခါကေဟာေျပာခဲ့သည့္ သင္ခန္းစာကေလး တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမကိုယ္ေတာ္ႀကီးေဟာေျပာခဲ့သည့္သင္ခန္းစာကေလးကို ကၽြႏ္ုပ္ဟာ ယခုစာေရးေနသည့္အခ်ိန္အထိ မေမ့ေသးပါဘူး။ နားထဲမွာယခုတိုင္ၾကားေနမိပါသည္။ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမတရားေဟာသည့္အေၾကာင္းရင္းပံုျပင္ရာဇ၀င္ကေလးကေတာ့ ဒီလိုပါ....၊

လြန္ေလၿပီးေသာအခါက ေတာႀကီးတစ္ေတာမွာ ကၽြဲအုပ္ႀကီးတစ္အုပ္ရွိတယ္။ ဒီကၽြဲအုပ္ႀကီးထဲမွာ ကၽြဲထီးႀကီးတစ္ေကာင္ဟာမင္းမူၿပီး အႀကီးအကဲဗိုလ္လုပ္ေနတယ္။ ကၽြဲမွန္သမွ် ေမြးထုတ္လိုက္သည့္ ကၽြဲထီးကေလးမ်ားကို နင္းနင္းၿပီး၊ ေ၀ွ႔၍ေ၀ွ႔၍သတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ဒီကၽြဲအုပ္ထဲမွာလည္း ကၽြဲထီးဆို၍သူတစ္ေကာင္ထဲရွိၿပီး အျမဲဗိုလ္က်မင္းမူေနတယ္။ တစ္ေန႔က်ေတာ့ကၽြဲမေလးတစ္ေကာင္ဟာ ကၽြဲထီးေလးတစ္ေကာင္ကိုေမြးတယ္။ ကၽြဲထီးႀကီးသိရင္ နင္းၿပီးေ၀ွ႔သတ္မွာေၾကာက္လို႔ ေတာထဲမွာ သြားၿပီး၀ွက္ထားလိုက္တယ္။ အဲဒီကၽြဲထီးေလးဟာ ေတာထဲမွာေနၿပီးတစ္ေန႔တစ္ေန႔နဲ႔ႀကီးျပင္းလာတယ္။ ဒီလိုႀကီးျပင္းလာတဲ့အခါမွာ သူ႔မိခင္ကၽြဲမႀကီးကိုေျပာတယ္၊ ““သူဟာ ဗိုလ္က်တဲ့ကၽြဲထီးႀကီးကို သြားေ၀ွ႔မယ္”” လို႔ေျပာတယ္၊ ကၽြဲမႀကီးက ““မင္းဟာငယ္ေသးတယ္၊ သူႏွင့္ခြာရာခ်င္းမတူေသးဘူး၊ ခြာရာခ်င္းတိုင္းၾကည့္အံုး၊ အားေမြးအံုး””လို႔ေျပာတယ္။ အဲဒီလုိအင္အားခ်င္းမတူပဲႏွင့္သြားၿပိဳင္လွ်င္ မင္း႐ႈံးၿပီးေသမွာပဲ””လို႔ ထပ္ေျပာျပန္တယ္။

ဒါနဲ႔ကၽြဲကေလးဟာ ေတာထဲမွာဗိုလ္က်ေနသည့္ကၽြဲထီးႀကီးမသိေအာင္ ေျခရာထြက္တုိင္းလိုက္၊ အားေမြးလိုက္ႏွင့္ေနတဲ့အခါမွာ တစ္ေန႔က်ေတာ့ခြာရာခ်င္းတူၿပီး အားခ်င္းလည္းျပည့္၀တူညီလာတယ္။ အဲဒီလိုအခါက်ေတာ့ကၽြဲကေလးဟာ ကၽြဲႀကီးကိုေ၀ွ႔ခတ္ဖို႔ေတာထဲကထြက္လာတယ္။ ကၽြဲထီးႀကီးကလည္း ေတာထဲကၽြဲကေလးထြက္လာတာကိုျမင္လိုက္ေတာ့ အတင္းေျပးလာၿပီးေ၀ွ႔ခတ္တယ္။ တစ္ေကာင္ႏွင့္ တစ္ေကာင္ဟာလည္း အႀကိတ္အနယ္ေ၀ွ႔ၾကခတ္ၾကတယ္။ တစ္ေကာင္ႏွင့္တစ္ေကာင္ဟာ ဒီလိုခတ္ၾက ေ၀ွ႔ၾကၿပီး၊ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ကၽြဲႀကီးဟာ ကၽြဲကေလးေ၀ွ႔ခတ္လိုက္သည့္ဒဏ္ေၾကာင့္ ထြက္ေျပးၿပီး ေသရရွာတယ္။ ကၽြဲကေလးဟာ အရင္တစ္ႀကိမ္က ကၽြဲႀကီးကိုခြာရာခ်င္းမတူ၊ အင္အားခ်င္းမတူပဲႏွင့္ ေတာထဲကထြက္၍ခတ္လိုက္ပါလွ်င္ ကၽြဲႀကီးရဲ႕ေ၀ွ႔ခတ္လိုက္မႈဒဏ္ေၾကာင့္ ေသသြားရမွာပါပဲ။ ယခုေတာ့ ကၽြဲကေလးဟာ ကၽြဲႀကီးႏွင့္ခြာရာခ်င္းတူ အင္အားခ်င္းလည္းတူမွထြက္ၿပီးယွဥ္ၿပိဳင္ခတ္ေတာ့ ကၽြဲကေလးႏိုင္တာေပါ့၊ ကၽြဲကေလးဟာလည္း ကၽြဲႀကီးကို ေသခ်ာစြာအႏိုင္ရရွိသြားေတာ့တာပါပဲ။

အထက္ပါရာဇ၀င္ပံုျပင္ကေလးကဲ့သို႔ ကၽြႏ္ုပ္ဟာ ဘယ္အလုပ္မဆုိ ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ အင္အားမျပည့္၀ေသးပဲႏွင့္လုပ္မည္ဆိုလွ်င္ အားလံုးဟာပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးကုန္မွာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္အလုပ္မဆိုကၽြႏ္ုပ္တို႔ဟာ အားအင္ျပည့္၀စံုလင္မွျပဳလုပ္တာဟာ ေအာင္ျမင္မႈကိုေသခ်ာစြာ ရရွိႏိုင္ပါသည္။

ဤကဲ့သို႔ ဦးဥတၱမဆရာေတာ္ေဟာေသာတရားမ်ားကို အဂၤလိပ္အစိုးရက သေဘာမက်ပါသျဖင့္ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမကိုယ္ေတာ္ကို ဖမ္းဆီးလိုက္ပါသည္။ ဟိုစဥ္အခါက (ဖ်ာပံုအေရးပိုင္လုပ္ခဲ့ဖူးသူ) ဦးဘိုးလွက (သမတေဟာင္းေဒါက္တာဘဦး၏အေဖျဖစ္သည္။) ဒီအမႈစစ္ေဆးၿပီး စီရင္ခ်က္ခ်မွတ္ဖို႔ရာ အင္မတန္မွခက္ေနတယ္။ ဒီဘက္ကလည္း အမ်ိဳးသားစိတ္ဓါတ္ျပင္းထန္လွသည့္ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမ ကိုယ္ေတာ္၊ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ျမန္မာလူမ်ိဳး၊ တစ္ဖက္ကလည္း တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေနသည့္ အဂၤလိပ္ အစိုးရ၊ ဒီအခ်ိန္တုန္းကဦးဘိုးလွဟာ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားရဲ႕လက္ထဲမွာကိုင္ထားသည့္ေသနတ္ထဲက က်ည္ဆန္လိုျဖစ္ေနတယ္။ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမဟာ ကိုယ့္ျမန္မာအမ်ိဳးသား ဆရာေတာ္ျဖစ္ေနေပမယ့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူဟာ သူ၏လက္ထဲကေသနတ္ကို ခလုတ္ဆြဲလိုက္ေတာ့ က်ည္ဆန္ဟာ မထြက္ခ်င္ေပမယ့္ မေနရပါဘူး။ ထြက္ရေတာ့မွာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ဦးဖိုးလွဟာ အဂၤလိပ္အစိုးရအမိန္႔ႏွင့္ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမ ကိုယ္ေတာ္ကို ေထာင္ခ်လိုက္ပါသည္။

ဒီဦးဘိုးလွဟာ ျဖဴျဖဴသန္႔သန္႔ႏႈတ္ခမ္းေမြးထားပါသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္၃၀-ေလာက္က ကၽြႏ္ုပ္ဟာ ပုသိမ္ၿမိဳ႕ (B.O.C) ေရနံဆီေအးဂ်င္းကိုယ္စားလွယ္ထံမွာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ၀ိုင္း၀န္းကူညီလုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေပးေနသည့္အခ်ိန္က ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္အလုပ္အတူ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ ေနသူတစ္ဦးဟာ ဦးဘိုးလွကိုအင္မတန္မွခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးပါသည္။ ဦးဘိုးလွကိုေတြ႕သည့္အခါက်လွ်င္ ဘႀကီး၊ ဘႀကီးလို႔ေခၚတယ္။ ကၽြႏ္ုပ္ကလည္း ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္အတူတူ ကူညီလုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေနသူ ေခၚသည့္အတိုင္း ဘႀကီးလို႔ပဲေခၚပါသည္။ ဦးဘိုးလွဟာ ေနာက္ေတာ့ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္အင္မတန္မွ ရင္းႏွီးသြားၿပီး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ရွိသြားၾကပါတယ္။ ကၽြႏ္ုပ္ဟာ ဦးဘိုးလွကိုအကဲခတ္ၾကည့္သည့္အခါမွာ သူဟာ ပညာလည္းရွိတယ္။ အမ်ိဳးသားစိတ္မရွိသည့္ လူစားမ်ိဳးထဲကလည္းမဟုတ္ေသးပါဘူး။ အမ်ိဳးသားစိတ္ဓါတ္လည္းရွိပါသည္။ ဟိုစဥ္အခ်ိန္က ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမကိုေထာင္ခ်လိုက္ရတာဟာ အုပ္ခ်ဳပ္သူအဂၤလိပ္လက္ထဲကကိုင္ထားသည့္ ေသနတ္ထဲကက်ည္ဆန္ဘ၀မ်ိဳးျဖစ္ေနပါ၍ မလႊဲမကင္းသာႏွင့္ အဂၤလိပ္အစိုးရ၏အမိန္႔အရ အျပစ္ေပးေထာင္ခ်လိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ယခု ျပည္ေထာင္စုသမတျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္မွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ သန္း၂၀-ေက်ာ္ရွိသည့္လူထုဟာ မလြတ္လပ္ခင္ သူတစ္ပါး၏လက္ေအာက္မွာေနထိုင္ခဲ့ရတဲ့ဟိုဘ၀ဟာ ဘယ္ေလာက္ၾကပ္တည္း က်ဥ္းေျမာင္းတည္ဆိုတာ အထက္ပါဆရာေတာ္ဦးဥတၱမႏွင့္ အေရးပိုင္ဦးဘိုးလွတို႔၏အေၾကာင္းကို ဖတ္႐ႈၾကည့္လိုက္ၾကရပါလွ်င္ သိႏိုင္ၾကပါသည္။

ဟိုအခ်ိန္အခါတုန္းက သခင္စံေ၀ဟာ ကၽြဲကေလးလိုခြာရာခ်င္း အင္အားခ်င္းမတူညီေသးပဲႏွင့္ သြားၿပိဳင္လွ်င္႐ႈံးဖို႔ပဲရွိပါတယ္။ ခြာရာခ်င္း အားခ်င္းတူညီသည့္အခါမွ ဘာအလုပ္ကိုမဆို လုပ္ကိုင္ပါလွ်င္ အျမဲတမ္းေအာင္ျမင္မႈကို ရရွိႏိုင္ပါတယ္ဆိုသည့္သင္ခန္းစာကို မွတ္သားထားၾကဖို႔ အင္မတန္မွ ေကာင္းပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္ဟာ ေနာက္ထပ္အနည္းငယ္ ရွင္းလင္းေျပာျပခ်င္ပါေသးသည္။ ယခုလို အင္အားခ်င္းၿပိဳင္သည့္အခါမွာ အင္အားခ်င္းတူညီျပည့္စံုသည့္အခါမွ အားၿပိဳင္လွ်င္အႏိုင္ရတယ္ဆိုသည့္ သင္ခန္းစာကို ကၽြႏ္ုပ္ဟာ ေရးသားေျပာဆိုတင္ျပခဲ့ပါတယ္။