Saturday, September 11, 2010

““ေဒါက္တာဘေမာ္၏ ေျပာျပခ်က္””


““ေဒါက္တာဘေမာ္၏ ေျပာျပခ်က္””

          ၁၉၄၆-ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၅-ရက္ေန႔။
          ဤေန႔တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ အဓိပတိေဟာင္း ေဒါက္တာဘေမာ္သည္ အဂၤလိပ္စစ္ေလယာဥ္ ပ်ံတစ္စင္းျဖင့္ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာသည္။ ေဒါက္တာဘေမာ္အား သြား၍ႀကိဳဆိုၾကေသာ မိတ္ေဆြမ်ား မွာ ကၽြႏ္ုပ္အပါအ၀င္ ဓါးမပါတီ၀င္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဗႏၶဳလဦးစိန္၊ ဟသၤာတဦးျမ၊ ေပ်ာ္ဖြယ္ဦးျမ၊ ဦးဘ၀င္းႏွင့္ တျခားလူႀကီးလူေကာင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပင္ျဖစ္၏။ သြားေရာက္၍ႀကိဳဆိုသည့္ ကားမွာ အစီးေပါင္း၂၀-ရွိေလသည္။
          မ်ားမၾကာမီ ေဒါက္တာဘေမာ္စီး၍လာေသာ အဂၤလိပ္စစ္ေလယာဥ္ပ်ံသည္ နိမ့္၍နိမ့္၍ မဂၤလာဒံုေလဆိပ္သို႔ ဆင္းလာေလ၏။ ေလယာဥ္ပ်ံဆိုက္လိုက္ေသာအခါ ေဒါက္တာဘေမာ္သည္ အဂၤလိပ္စစ္ပုလိပ္ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ ဆင္းလာေလ၏။
         

““စစ္ႀကီးၿပီးဆံုးေလေသာအခါ””


““စစ္ႀကီးၿပီးဆံုးေလေသာအခါ””

          ၁၉၄၆-ခုႏွစ္၊ ထိုစဥ္က ကမၻာ႕ကယ္ဆယ္ေရးအဖဲြ႕က စစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ တိုင္းျခားေျမျခားသို႔ ေရာက္ရွိေနေသာ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကို ကိုယ္ေနေသာေနရာေဟာင္းတိုင္းျပည္သို႔ ျပန္လည္ ေရာက္ရွိေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းရေလ၏။ အိႏၵိယျပည္သို႔ ေရာက္ရွိေနေသာ အိႏၵိယအမ်ိဳးသား မ်ားအားလည္းေကာင္း၊ တ႐ုပ္ျပည္မႀကီးသို႔ေရာက္ရွိေနေသာ တ႐ုပ္အမ်ိဳးသားမ်ားအား လည္းေကာင္း၊ ဗမာျပည္၀ယ္ ေနထိုင္ခဲ့ဖူးသူမ်ားကို  ျပန္လည္ေခၚယူၾကရန္ျဖစ္ေလသည္။
          ဗမာျပည္အေနျဖင့္ ဦးထြန္းေမာင္(အင္းစိန္အေရးပိုင္)ကို တာ၀န္ေပး၍ တ႐ုပ္ျပည္မႀကီးသို႔ လႊတ္ေလ၏။ အလုပ္ကိစၥက ဗမာျပည္၀ယ္ေနထိုင္ခဲ့ဖူးသည့္ တ႐ုပ္အမ်ိဳးသားမ်ားကို စိစစ္ၿပီး ဗမာျပည္သို႔ ျပန္လည္ေခၚငင္ရန္ျဖစ္ေလသည္။
         

““ျပန္လည္ဆံုစည္းမိျခင္း””


““ျပန္လည္ဆံုစည္းမိျခင္း””

          ၁၉၄၅-ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာ၊ ႏို၀င္ဘာ၊ ဒီဇင္ဘာ ဤသံုးလအတြင္း၀ယ္ ဗမာျပည္ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္၌ရွိေသာ ဗမာ တ႐ုပ္ အိႏၵိယအမ်ိဳးသားမ်ားသည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေပၚသို႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေလး ျပန္ေရာက္လာၾကၿပီျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးသည္လည္း အေတာ္ပင္ လူစည္ကားစျပဳလာေလၿပီ။
          ကၽြႏ္ုပ္သည္လည္း ကိုယ္၏မိတ္ေဆြေဟာင္းမ်ားႏွင့္ ျပန္လည္ေတြ႕ဆံုျခင္း ထမင္းစားပြဲ ႀကီးတစ္ခုျဖစ္ေျမာက္ရန္ စီစဥ္ပါ၏။ စီစဥ္သည့္အခ်ိန္က ဒီဇင္ဘာလေနာက္ဆံုးပတ္။ အေၾကာင္းေၾကာင္း အေထြေထြေၾကာင့္ ဤအပတ္တြင္မျဖစ္ေျမာက္ခဲ့ေပ။
         

““ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကိုသိမ္းျခင္း””


““ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကိုသိမ္းျခင္း””

          ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကိုေတာ္လွန္ေနစဥ္ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းသည္ ျပည္ဘက္၌ရွိ၏ ။ သူ၏ဇနီး ေဒၚခင္ၾကည္ႏွင့္ သားသမီးမ်ားကို ဖ်ာပံုဘက္သို႔ ပို႔ထားေလသည္။ ထိုစဥ္ ဗိုလ္ေန၀င္းသည္ သူ႔ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ားႏွင့္အတူ ဖ်ာပံုဘက္၌တာ၀န္က်ေန၏။ သူဇနီးႏွင့္သားသမီးမ်ားကို ျပည္ဘက္သို႔ ပို႔ထားေလသည္။
          ဗမာႏွင့္ဂ်ပန္တို႔၏ ေတာ္လွန္ေရးစစ္ပြဲမ်ားကား ဗမာျပည္ေနရာအႏွံ႔အျပား၌ ျဖစ္ေနေလသည္။ ထိုအထဲတြင္ ပဲခူးဘုရားႀကီး ဘုရားေလးဘက္၌ ေတာ္ေတာ္ေလးျပင္းျပင္း ထန္ထန္တိုက္ယူရေလသည္။  ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚဘက္၌လည္း ႀကိဳၾကားႀကိဳၾကား ထို႔အတူပင္။
          ထုိစဥ္က မဟာမိတ္တို႔တပ္မ်ားသည္ ရန္ကုန္ျမစ္၀၌ရွိေန၏။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကိုကား မလာရဲေသးေပ။ ဂ်ပန္ႏွင့္ နဖူးေတြ႕၊ ဒူးေတြ႕ ေတြ႕၍ လွံစြပ္တုိက္ပြဲဆင္ႏြဲမည္ကို စိုးရိမ္ေသာ ေၾကာင့္ထင္ပါသည္။
         

““ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ ဂ်ပန္””

““ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ ဂ်ပန္””

          ၁၉၄၅-ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၇-ရက္ (ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးေန႔)။
          ဤေန႔ဤရက္ကား ဗမာျပည္၀ယ္ရွိေသာ ဂ်ပန္မ်ားအား တစ္တိုင္းျပည္လံုးရွိ ျပည္သူ လူထုက ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ေသာ ေန႔ႀကီးပင္ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းသို႔လိုေတာ္လွန္ၿပီးေနာက္ မတ္လ ၂၉-ရက္ေန႔ (ေတာ္လွန္ၿပီးေနာက္ ၂-ရက္အၾကာ)တြင္ ျဖစ္ပါသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၀ယ္ ဗမာ၊ တ႐ုပ္၊ အိႏၵိယအမ်ိဳးသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပင္ ဂ်ပန္အစိုးရက ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းေတာ္လွန္မႈ ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ဖမ္းဆီးစစ္ေဆးမႈမ်ားျပဳေနခ်ိန္ ျဖစ္၏။ တ႐ုပ္ဘံုလူႀကီး ဦးအီခြက္ႏွင့္ နာမည္ႀကီး ေဒါက္တာဟတ္ေမာ္ကိုလည္း ဖမ္းဆီးထား၏။ သတ္ပစ္သင့္သူမ်ားကို သတ္ပစ္ ေနခ်ိန္ျဖစ္ေလသည္။
          ကၽြႏ္ုပ္ေနအိမ္ေရွ႕သို႔ ဂ်ပန္စစ္ကားတစ္စီးဆိုက္လာ၏။ ၿပီးေနာက္ ဂ်ပန္စစ္သားမ်ား အိမ္ေပၚသို႔တက္လာကာ ကၽြႏ္ုပ္အား ေမးျမန္းစရာရွိသည္ဟုဆိုၿပီး ေခၚသြား၏။ ကၽြႏ္ုပ္အား ေခၚသြားေသာေနရာမွာ ကုကၠိဳင္း ေပတိုင္႐ံုး (ယခု ဂြတၱလိပ္လမ္းႏွင့္ ကမၻာေအးေစတီလမ္းေထာင့္) သို႔ ေခၚေဆာင္၍သြားေလေတာ့သည္။
         

““ေဒါက္တာဘဟန္အိမ္ ဗံုးက်စဥ္က””


““ေဒါက္တာဘဟန္အိမ္ ဗံုးက်စဥ္က””

          ၁၉၄၅-ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၁၄-ရက္ေန႔ ညေနပိုင္း၊ ၂နာရီအခ်ိန္။
          မွတ္မွတ္ရရ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ထိုစဥ္က (ကုန္စည္ႀကီးၾကပ္ေရး၀န္ ဦးကိုကို)ေနအိမ္သို႔ တ႐ုပ္ႏွစ္သစ္ကူး စားေသာက္ဖြယ္ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ သြားေရာက္၍ကန္ေတာ့ၾကပါသည္။ ၿပီးေနာက္တြင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ျဗန္ဟတ္ေဘြအသင္းႀကီး၏ ဥပေဒစည္းမ်ဥ္းအတိုင္း အသင္္းႀကီး၏ ဥပေဒအတိုင္ပင္ခံတစ္ဦးျဖစ္သူ ေဒါက္တာဘဟန္ေနအိမ္သို႔ ကန္ေတာ့ရန္သြားၾကပါသည္။
          ဦးကိုကို၏ေနအိမ္မွထြက္လာ၍ ေပ-၅၀၊ ေပ-၆၀ခန္႔ ေရာက္ေလေသာအခါ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ စီးနင္းလိုက္ပါလာသည့္ ပ႐ိုက္ဗိတ္ကားသည္ အမွတ္မထင္စက္ရပ္၍သြားပါေတာ့သည္။ ကားစက္ ရပ္တန္႔သြား၍ ဒ႐ိုင္ဘာသည္ ကားေအာက္သို႔ဆင္းၿပီး စက္ကိုျပင္ေနပါသည္။ ၁၀-မိနစ္ခန္႔ ၾကာေလေသာအခါ စက္သည္ ေကာင္းမြန္လာပါသည္။
         

““ရန္ပံုေငြပါ၀င္ၾကပံု””


““ရန္ပံုေငြပါ၀င္ၾကပံု””
         
၁၉၄၂-ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၄-ရက္ေန႔။ ဤေန႔တြင္ေဒါက္တာဘေမာ္ဦးစီးေသာ ဗဟုိအုပ္ခ်ဳပ္ ေရးေကာ္မတီဖြဲ႕၏။ ဤအဖြဲ႕ကိုပင္ လြတ္လပ္ေသာျမန္မာႏိုင္ငံအစိုးရအျဖစ္ ဂ်ပန္ျပည္အစိုးရက အသိအမွတ္ျပဳလိုက္ေလသည္။ အမွန္တကယ္လြတ္လပ္ျခင္းကားမဟုတ္၊ ဂ်ပန္စစ္တပ္၏ ေစခိုင္းသမွ်ကို ျပဳလုပ္ေနရသည့္ ႐ုပ္ေသးအစိုးရသာလွ်င္ျဖစ္ေပသည္။
          ၁၉၄၃-ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၁-ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးကိုေၾကျငာ၍ ေဒါက္တာဘေမာ္ႀကီးမွဴးေသာ အစိုးရကိုဖြဲ႕ၿပီးလွ်င္ အတိုင္ပင္ခံ လႊတ္ေတာ္အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ကိုလည္း တစ္ၿပိဳင္တည္းဖြဲ႕စည္းလိုက္ေလသည္။
         

““ဂ်ပန္႔ေခတ္၀ယ္””


““ဂ်ပန္႔ေခတ္၀ယ္””

          အဂၤလိပ္မ်က္ႏွာျဖဴမ်ားအေၾကာင္းကို သိရွိၿပီး ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရန္အလုပ္မွာ ကၽြႏု္ပ္ထက္ အဂၤလိပ္စာတတ္ကၽြမ္းေသာ ဗမာအမ်ိဳးသား၊ အိႏၵိယအမ်ိဳးသားမ်ားက ပို၍သိရွိေပလိမ့္မည္။ အဂၤလိပ္စာတတ္ၿပီး လူရည္လည္ေသာ တ႐ုပ္ကျပားမ်ားလည္း သိတန္သေလာက္ သိေပလိမ့္မည္။
          ဂ်ပန္၏အေၾကာင္းကို သိရွိရန္မွာ လြန္စြာခက္ခဲလွပါသည္။ ကၽြႏု္ပ္ကဲ့သို႔ ျပည္ႀကီးသားစစ္ လည္းျဖစ္ရမည္။ တ႐ုပ္ေရွးေခတ္စာေပကိုလည္း သင္ၾကားထားၿပီး တတ္ကၽြမ္းေနသူလည္း ျဖစ္ရမည္။ ၿပီးေနာက္ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးျဖစ္ေပၚလာပံု ရာဇ၀င္ကိုလည္း သိရွိၿပီး၊ သူတို႔၏ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးစံမ်ားကိုလည္း သိထားရေပမည္။ သို႔မွသာလွ်င္ ဂ်ပန္၏စိတ္ဓါတ္အမွန္ကို သူမ်ားတကာေတြထက္ပိုၿပီး သိရွိႏိုင္သည္ဟု ကၽြႏ္ုပ္ထင္၏။
         

““သခင္ျမ၏ ျဖတ္ထိုးဉာဏ္””


““သခင္ျမ၏ ျဖတ္ထိုးဉာဏ္””
         
၁၉၄၂-ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၁၅-ရက္ေန႔။
          ဤေန႔တြင္ ဂ်ပန္မ်ားသည္ စကၤာပူကိုသိမ္းပိုက္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခါက အဂၤလိပ္၏ ပထမတန္းစစ္ဗိုလ္ႀကီးသည္ သူ႔ေနာက္က တပ္သားေပါင္း ၇၉၉၉၈ေယာက္ႏွင့္အတူ ဂ်ပန္တပ္မေတာ္၏ ဒုတိယတန္းစစ္ဗိုလ္ႀကီး ရာမာရွိတာ(မေလးယားက်ားႀကီး) Yamashita ထံတြင္ အလံေပးအပ္ၿပီး၊ အညံ့ခံ လက္နက္ခ်ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဂ်ပန္စစ္ဗိုလ္ႀကီး ယာမာရွိတာသည္ ေရႊျပားႏွင့္ ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္ဘ၀မွ ၾကယ္တစ္ပြင့္ထပ္တိုး၍ ရာထူးတိုးတက္လာခဲ့ေလ၏။
          စကၤာပူကို ဂ်ပန္သိမ္းပိုက္လိုက္ေသာအခါ တ႐ုပ္အမ်ိဳးသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပင္ ေသေၾကခဲ့ရသည္ကို မေမ့ႏိုင္ေသးေပ။ စကၤာပူၿမိဳ႕သည္ ထြက္ေပါက္မရွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ တစ္စည္းတစ္လံုးတည္း ပိတ္၍မိေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနပါသည္။
         

စစ္ေျပးဒုကၡသည္မ်ား


စစ္ေျပးဒုကၡသည္မ်ား
         
တိုင္းျပည္ေအးခ်မ္းတည္ၿငိမ္ေနခ်ိန္၀ယ္ ညီညီညြတ္ညြတ္ေနထိုင္လာခဲ့ၾကေသာ ဤလူမ်ိဳး သံုးဦးသည္ တိုင္းျပည္တြင္ၾကမၼာကလည္းဆိုး၊ ကံကလည္းၫႈိးလာေသာအခါ မည္သို႔မည္ပံု ေနထိုင္လာခဲ့သည္ကိုလည္း တင္ျပလိုပါေသးသည္။
          ၁၉၄၁-ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၈-ရက္ေန႔၊ ထိုေန႔တြင္ ပါးဟာဘာ(ပုလဲကၽြန္း)ကို အမွတ္မထင္ နီပြန္ေလယာဥ္ပ်ံမ်ားက ဗံုးႀကဲလိုက္ေလသည္။ ဤသို႔ တစ္ဖက္လူအလစ္တြင္ ၀င္ေရာက္ျပဳလိုက္ ေသာအလုပ္ေၾကာင့္ ဗမာျပည္၀ယ္ေနထိုင္ၾကေသာ အမ်ားျပည္သူသည္ စိတ္တထင့္ထင့္ႏွင့္ ေနထိုင္ရေလသည္။ ေနာင္ေသာအခါတြင္ မည္သို႔ေသာအေျခအေနဆိုးသို႔ ဆိုက္ေရာက္လာဦးမည္ ဟူေသာ စိုးရိမ္စိတ္မီးပြားကေလးမ်ား လူတိုင္း၌ေတာက္ေလာင္လ်က္ရွိေနခ်ိန္ျဖစ္၏။
         

““ေရွးအခါက””


““ေရွးအခါက””
         
အလြန္ေသးငယ္လွေသာ ေျမမႈန္႔ေလးမ်ားေပါင္းစပ္စုစည္းမိၾက၍ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ေနထိုင္ရာ ကမၻာေျမႀကီးသည္ ဤစၾက၀ဠာထဲတြင္ ေပၚေပါက္လာခဲ့၏။ ကမၻာေျမေပၚတြင္ မွီခိုေနထိုင္ၾကေသာ မႏုႆလူသားမ်ားကလည္း အုပ္စုဖြဲ႕၍ သူ႔လူမ်ိဳးကိုယ့္လူမ်ိဳးဟူ၍ သတ္မွတ္ျခင္းအမႈကိုျပဳလာၾက ေလသည္။
          ထို႔ေၾကာင့္ပင္လွ်င္ ကမၻာေျမေပၚ၀ယ္ လူမ်ိဳးအသီးသီး တိုင္းျပည္အမ်ိဳးမ်ိဳး ေပၚထြန္း၍ လာခဲ့ေလသည္ဟု ကၽြႏု္ပ္ထင္ပါ၏။
          လက္ေပၚေမးတင္၍ အေတြးနယ္၀င္ၾကည့္လွ်င္ စင္စစ္အားျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ေနထိုင္ရာ ကမၻာႀကီးသည္ မိသားစုမ်ား စုၿပံဳေနထိုင္ေသာ အိမ္ႀကီးသဖြယ္ျဖစ္၍ေနေပသည္။ လူမ်ိဳး တစ္မ်ိဳးႏွင့္တစ္မ်ိဳး ဘာသာစကား ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့မ်ားသာ ျခားနားကြဲျပားေသာ္လည္း အမွန္စင္စစ္အားျဖင့္မူကား ကမၻာေပၚရွိ ရွိရွိသမွ်ေသာလူသားမ်ားသည္ မႏုႆလူသားမ်ား အျဖစ္ႏွင့္ တစ္တန္းစားတည္း ရပ္တည္၍ေနၾကေလသည္။
         

ဤစာအုပ္ႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ ျမင့္ထြန္း-ေရးသည္


ဤစာအုပ္ႏွင့္ကၽြန္ေတာ္

ျမင့္ထြန္း-ေရးသည္
         
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ တ႐ုပ္ပိုင္း၀ယ္ ႀကီးျပင္း၍လူလားေျမာက္လာသူတစ္ဦး အေနျဖင့္ လန္ေထာင္-ဦးစပ္စု၏အမည္ကို ၾကားဖူးေနသည္မွာ ႏွစ္အေတာ္ပင္ၾကာျမင့္ခဲ့ေလၿပီ။ လူကိုယ္တိုင္ကိုကား အေၾကာင္းမညီၫြတ္ေသးသျဖင့္ မေတြ႕ျမင္ဖူးေသးေပ။
          ကၽြန္ေတာ့္ဆရာ စာေပထြတ္ေခါင္ ဆရာဦးရန္ေအာင္၏ ဆက္သြယ္ေပးမႈေၾကာင့္ပင္ ဦးစပ္စုႏွင့္ သိကၽြမ္းခင္မင္ခြင့္ရခဲ့ေလသည္။ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ဦးစပ္စုေနအိမ္သို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္သြားခ်ိန္၌ ဆရာဦးရန္ေအာင္အဖို႔ မည္သို႔ေနေခ်မည္မသိ။ ကၽြန္ေတာ့္အဖို႔မူကား အေတာ္ေလးအံ့အားသင့္ရေလသည္။
          ဘယ့္အတြက္ေၾကာင့္ အံ့အားသင့္ရပါသနည္း။
         

ခ်စ္ၾကည္ေရးသမားႀကီး ဦးစပ္စု--ရန္ေအာင္ ေရးသည္

ခ်စ္ၾကည္ေရးသမားႀကီး ဦးစပ္စု

ရန္ေအာင္ ေရးသည္

          အမွတ္တရ ...။ ၁၉၅၉ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၂၅ ရက္ေန႔ကျဖစ္၏။
          ထိုေန႔သည္ တနဂၤေႏြေန႔ျဖစ္၏။ ကၽြန္ေတာ္သည္ကိစၥကေလးမ်ားကို သြားလာ ေဆာင္ရြက္ၿပီးေနာက္ အိမ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္၏သားသမီးကေလးမ်ားက ဆီး၍ေျပာၾက၏။
          ““အေဖ ... ဦးစပ္စုဆိုတဲ့ေထာင္ကဲႀကီး အိမ္ကိုလာၿပီးအေဖ့ကိုေမးတယ္။ အေဖနဲ႔ေတြ႕ခ်င္လို႔တဲ့ ..””
          ““ေဟ .. ဟုတ္လား ..၊ ဘာကိစၥနဲ႔ေတြ႕ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာသြားသလဲ..””
          ““ကိစၥကိုေတာ့မေျပာဘူး။ “အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥတစ္ခုရွိလုိ႔ ဆရာႀကီးနဲ႔ေတြ႕ခ်င္ တယ္” လို႔သာ ေျပာတာပဲ...””
          ““ဘယ္သူနဲ႔အတူလာသလဲ”” ဟု ကၽြန္ေတာ္ကေမးလိုက္၏။
          ““ဇာတ္လိုက္မင္းသား ဦးထြန္းေ၀တို႔အိမ္က အစ္မတစ္ေယာက္က လိုက္ပို႔တယ္..””
         

ႏိုင္ငံေက်ာ္စာေရးဆရာႀကီးဦးရန္ေအာင္ကို ဂုဏ္ျပဳျခင္း


ႏိုင္ငံေက်ာ္စာေရးဆရာႀကီးဦးရန္ေအာင္ကို ဂုဏ္ျပဳျခင္း

၂၁-၂-၁၉၆၃ ေန႔ ညေန ၆-နာရီအခ်ိန္တြင္ ဦးစပ္စုေနအိမ္အေပၚဆံုးထပ္၌ ဦးစပ္စုတို႔မိသာစုကိုယ္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္ေသာ ထမင္းစားပြဲျဖင့္ ႏိုင္ငံသိစာေရးဆရာႀကီး ဦးရန္ေအာင္အား ဂုဏ္ျပဳဧည့္ခံေကၽြးေမြးေလသည္။
၀ဲမွယာသို႔ (ထိုင္ေနသူမ်ား)။ ။ ဦးေအးေမာင္(ျမ၀တီ)၊ စာေရးဆရာႀကီးဦးရန္ေအာင္၊
                                 စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာမင္းယုေ၀၊
(မတ္တတ္ရပ္ေနသူမ်ား)။ ။     စပ္စုေလး(ဦးျဖဴ၀င္း)၊ မက်င္ဆိုင္၊ ဦးစပ္စု၊ မက်င္ျမိဳင္၊
                                      ဦးခင္ေမာင္ေဆြ၊ စာေရးဆရာျမင့္ထြန္း၊
(စာေရးဆရာေဌးေမာင္ႏွင့္ စာေရးဆရာအုတ္ေက်ာ္တို႔လည္း
တက္ေရာက္ၾကသည္)

မာတိကာ


မာတိကာ
အခန္းစဥ္                     အေၾကာင္းအရာ              စာမ်က္ႏွာ
 ၁။      စာေရးဆရာႀကီး ဦးရန္ေအာင္ကို ဂုဏ္ျပဳျခင္း            ........ 
 ၂။      ခ်စ္ၾကည္ေရးသမာႀကီး ဦးစပ္စု (ရန္ေအာင္)             ........ 
 ၃။      ဤစာအုပ္ႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ (ျမင့္ထြန္း)                        ........ 
 ၄။      ေရွးအခါက                                                     ........ 
 ၅။      စစ္ေျပးဒုကၡသည္မ်ား                                         ........  ၁၂
 ၆။      သခင္ျမ၏ျဖတ္ထိုးဉာဏ္                                     ........  ၁၄
 ၇။      ဂ်ပန္႔ေခတ္၀ယ္                                                          ........  ၁၈
 ၈။      ရန္ပံုေငြပါ၀င္ၾကပံု                                             ........  ၂၀
 ၉။      ေဒါက္တာဘဟန္အိမ္ ဗံုးက်စဥ္က                          ........  ၂၃
၁၀။     ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ဂ်ပန္                                                 ........  ၂၆
၁၁။     ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကိုသိမ္းျခင္း                                       ........  ၃၂
၁၂။     ျပန္လည္စံုစည္းမိျခင္း                                         ........  ၃၅
၁၃။     စစ္ႀကီးၿပီးဆံုးေလေသာအခါ                                 ........  ၃၉
၁၄။     ေဒါက္တာဘေမာ္၏ေျပာျပခ်က္                             ........  ၄၁
၁၅။     အိႏၵိယသံ႐ံုးသို႔ပို႔သည့္စာတစ္ေစာင္                        ........  ၄၄
၁၆။     ႀကံဳခဲ့ရသည္                                                    ........  ၄၇
၁၇။     တိုက်ိဳတြင္ အတူူတူမ်က္ရည္က်ခဲ့ရသည္                 ........  ၄၉
၁၈။     ၁၂-ႏွစ္တိုင္ မေမ့ႏိုင္                                          ........  ၅၃
၁၉။     ေကြကြင္းကြဲကြာ                                               ........  ၅၈
၂၀။     အင္းစိန္ေအာင္ပြဲ                                              ........  ၅၉
၂၁။     ပင္လံုေဒၚႏုရင္ႏွင့္ ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲ                        ........  ၆၄
၂၂။     ကၽြႏု္ပ္သိေသာဦးသန္႔                                         ........  ၆၇
၂၃။     ခ်စ္ၾကည္ေရး                                                   ........  ၈၇
         ၂၄။     ကၽြႏု္ပ္၏အာသီသ                                             ........  ၈၉