ခ်စ္ၾကည္ေရးသမားႀကီး ဦးစပ္စု--ရန္ေအာင္ ေရးသည္

ခ်စ္ၾကည္ေရးသမားႀကီး ဦးစပ္စု

ရန္ေအာင္ ေရးသည္

          အမွတ္တရ ...။ ၁၉၅၉ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၂၅ ရက္ေန႔ကျဖစ္၏။

          ထိုေန႔သည္ တနဂၤေႏြေန႔ျဖစ္၏။ ကၽြန္ေတာ္သည္ကိစၥကေလးမ်ားကို သြားလာ ေဆာင္ရြက္ၿပီးေနာက္ အိမ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္၏သားသမီးကေလးမ်ားက ဆီး၍ေျပာၾက၏။

          ““အေဖ ... ဦးစပ္စုဆိုတဲ့ေထာင္ကဲႀကီး အိမ္ကိုလာၿပီးအေဖ့ကိုေမးတယ္။ အေဖနဲ႔ေတြ႕ခ်င္လို႔တဲ့ ..””

          ““ေဟ .. ဟုတ္လား ..၊ ဘာကိစၥနဲ႔ေတြ႕ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာသြားသလဲ..””

          ““ကိစၥကိုေတာ့မေျပာဘူး။ “အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥတစ္ခုရွိလုိ႔ ဆရာႀကီးနဲ႔ေတြ႕ခ်င္ တယ္” လို႔သာ ေျပာတာပဲ...””

          ““ဘယ္သူနဲ႔အတူလာသလဲ”” ဟု ကၽြန္ေတာ္ကေမးလိုက္၏။

          ““ဇာတ္လိုက္မင္းသား ဦးထြန္းေ၀တို႔အိမ္က အစ္မတစ္ေယာက္က လိုက္ပို႔တယ္..””

         
ဇာတ္လိုက္မင္းသားထြန္းေ၀၏အိမ္မွာ ရန္ကင္းကၽြန္ေတာ့္အိမ္အနီး၌ပင္ရွိရာ ထြန္းေ၀၏အိမ္သို႔ ကၽြန္ေတာ္လာခဲ့သည္။

          ““ဖိုးထြန္းေ၀ ..၊ ဦးစပ္စု ကိုယ့္ဆီလာတာ ဘာကိစၥတဲ့လဲ..”” ဟု ကၽြန္ေတာ္က ေမးလိုက္၏။ ““ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း ကိစၥကိုေျပာမျပဘူး။ ဆရာနဲ့ေတြ႕ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္က ကေလးမကေလးကို လိုက္ပို႔ခိုင္းလိုက္တာ၊ မေတြ႕ခဲ့ရလို႔ ေနာက္တစ္ေခါက္သူလာခဲ့ဦးမယ္လို႔ ေျပာသြားတယ္ ..”” ဟု ထြန္းေ၀က ေျပာျပ၏။

          ““ဘာကိစၥရွိလို႔မ်ား ေတြ႕ခ်င္တာပါလိမ့္ ...””

          ““မေျပာတတ္ဘူးဆရာ..၊ သို႔ေပမယ့္ ေသခ်ာတာတစ္ခုေတာ့ရွိတယ္””

          ““ဘယ္လိုေသခ်ာတာလဲ...””

          ““ဦးစပ္စုကေတာ့ နာမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္ စပ္စပ္စုစုလုပ္ရာ၊ ထူးထူးေထြေထြ လုပ္ရာမွာ စံပဲဆရာေရ႕ ..၊ ဆရာ့ဆီကို အေၾကာင္းမထူးပဲနဲ႔ေတာ့ မလာဘူး။ အေၾကာင္းထူးရွိလို႔သာလာတာပဲ။ ဆရာ့အတြက္ပဲအေၾကာင္းထူးသလား၊ သူ႔အတြက္ပဲ အေၾကာင္းထူးသလားေတာ့မသိဘူး ထူးေတာ့ျဖင့္ ထူးတာအမွန္ပဲ ..””

          ““အင္း.. ကိုယ္ကလည္း ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ ေတြ႕ခ်င္ဆံုခ်င္တာနဲ႔ အေတာ္ပဲ..”” ဟု ကၽြန္ေတာ္က ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာေျပာကာ ထြန္းေ၀၏အိမ္မွ ျပန္ခဲ့၏။

          ““ဦးစပ္စု အဘယ့္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ထံလာေလသနည္း”” ဤအေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ေတြး၍ေနမိသည္။

          ဦးစပ္စု၏သတင္းကို ေရွးမဆြကပင္ ကၽြန္ေတာ္အတန္အသင့္ၾကားဖူး၏။ ဦးစပ္စုသည္ ကေလးအရြယ္ငယ္စဥ္ကပင္ ဗမာျပည္သို႔ေရာက္လာလ်က္ ဗမာအမ်ိဳးသမီးႏွင့္အေၾကာင္းပါကာ ဗမာစပ္စုျဖစ္လာသည္။ သူ႔နာမည္အလိုက္ စပ္စပ္စုစုလုပ္တတ္သည္။ အေပါင္းအသင္းအလြန္ဆံ့လ်က္ လူႀကီးလူငယ္ လူရြယ္လူလတ္ အထက္လူေအာက္လူ လူေပါင္းစံုႏွင့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံကာ လူေပါင္းစံု၏အက်ိဳးကို ကိုယ္ဖိရင္ဖိ ရြက္ေဆာင္တတ္သူဟူေသာသတင္းကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကားဖူးခဲ့သည္။

          ကၽြန္ေတာ္သည္ ေလာေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ ဦးစပ္စုလာျခင္း၏အေၾကာင္းကို ေတြးေတာေနမိသည္မွာ ထိုေန႔ည ေကာင္းေကာင္းပင္အိပ္၍မေပ်ာ္ေတာ့ေပ။ ေနာက္ေန႔ျဖစ္ေသာ ေအာက္တိုဘာလ၂၆ရက္ေန႔တြင္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ဦးစပ္စု အိမ္သို႔လာခဲ့သည္။

          ယမန္႔ေန႔ ဦးစပ္စုလာစဥ္ကေပးထားခဲ့သည့္လိပ္စာအတိုင္း မဟာဗႏၶဳလလမ္းႏွင့္ လမ္းမေတာ္လမ္းေထာင့္၊ လမ္းေတာ္သံေစ်းႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ “ဦးစပ္စု၏ လန္ေထာင္ကုမၸဏီ”ဟူေသာ ဆိုင္းဘုတ္ကိုေတြ႕ရေလရာ ဦးစပ္စု၏တိုက္ပဲဟု ေတြ႕လ်က္ ၀င္သြားသည္။

          ကုမၸဏီအတြင္းမွ စာေရးစာခ်ီမ်ားကို ဦးစပ္စုႏွင့္ေတြ႕လိုေၾကာင္းေျပာေနစဥ္...

          ““ၾသ.. ဆရာႀကီးဦးရန္ေအာင္ .. ႂကြပါႂကြပါ”” ဟူေသာအသံႏွင့္အတူ ဦးစပ္စုသည္ ကၽြန္ေတာ္၏ထံသုိ႔လာကာ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္၏။ ဦးစပ္စု၏ခ်ိဳသာေသာ အၿပံဳး၊ ေဖၚေရြေသာအမူအရာ၊ ခင္မင္ရင္းႏွီးေသာေျပာပံုဆိုပံုတို႔ကို ကၽြန္ေတာ္ေရွးဦးစြာ ေတြ႕လိုက္ရသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကြဲကြာေနသည့္ မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းကို ေတြ႕လိုက္ရသကဲ့သို႔ ၀မ္းေျမာက္ရႊင္ျမဴးသြားေတာ့သည္။

          ““လာ.. ဆရာႀကီး...””

          ဦးစပ္စုသည္ ကၽြန္ေတာ့္ကို တိုက္အေပၚထပ္ သူေနသည့္ ေနရာသို႔ေခၚသြား၏။ ဦးစပ္စုသည္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ေတြ႕ရသည့္အတြက္ ၀မ္းေျမာက္ေက်နပ္သည့္အသြင္ ေပၚေနသည္။ သူ႔ေျခဟန္လက္ဟန္ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားရွိလ်က္ အၿငိမ္မေန အလုပ္တစ္ခုခုကို အျမဲလႈပ္ရွား လုပ္ကိုင္ေနမည့္သူျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိသည္။

          ““ကိစၥကိုေျပာပါဦး..”” ဟု ကၽြန္ေတာ္ကသိခ်င္ေဇာျဖင့္ ေမးလိုက္၏။

          ““ကိစၥကေတာ့ဒီလုိပါ..”” ဟု အစခ်ီကာ သူကိုယ္တိုင္ေတြ႕သည့္ အေတြ႕အႀကံဳ အျဖစ္သနစ္မ်ားကို စာအုပ္တစ္အုပ္ေရးသားထုတ္ေ၀လိုသည္။ သူကႏႈတ္ျဖင့္ေျပာျပမည္၊ သူေျပာျပသည္မ်ားကို တစ္ေယာက္ေယာက္က ျမန္မာစာျဖင့္ လိုက္ေရးရမည္။ ဤကိစၥျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ေဆာင္ရြက္ေပးပါဟု ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတာင္းပန္၏။

          စကားေျပာ၍ၿပီးလွ်င္ ဦးစပ္စုသည္ စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္မ်ားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဧည့္ခံေကၽြးေမြး၏။ ““စားပါဆရာႀကီး.. စားပါ.. စားပါ..”” ေျပာလည္းေျပာ၏။ ေကၽြးလည္းေကၽြး၏။

          ဦးစပ္စုတိုက္မွ ျပန္ခါနီးတြင္ ဦးစပ္စုသည္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သံုးဘီးကား တစ္စီးငွားကာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုအိမ္တိုင္ယာေရာက္ ပို႔ေပး၏။ ဦးစပ္စုကား နာမည္ႀကီး ပုဂိ္ၢဳလ္တစ္ဦးျဖစ္သည္။ တရုတ္သူေဌးႀကီးတစ္ဦးဟုလည္း ကၽြန္ေတာ္ၾကားဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔တြင္ ကိုယ္ပိုင္ကားတစ္စင္းတစ္ေလမွ် မရွိပါကလားဟု ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိကာ သူ႔ကိုက႐ုဏာသက္မိသလို ျဖစ္သြားသည္။

          ဦးစပ္စု၏အတၳဳပၸတၱိကို မပ်င္းမရိ မညည္းမညဴ ေရးေပးမည့္သူကို ရွာရ၏။ ေတြ႕ပါေလၿပီ။ ထိုစဥ္ကကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အတူေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္တပည့္ ေမာင္ေလးျဖစ္၏။

          ဦးစပ္စု၏ဘ၀အေတြ႕အႀကံဳမ်ားလည္းျဖစ္၏။ သူ႔အတၳဳပၸတၱိဟုလည္း ေခၚဆိုႏိုင္သည့္ “ထူးတဲ့စပ္စု”စာအုပ္ ႐ိုက္ႏိွပ္ၿပီးသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ စာေရးဆရာမ်ား သတင္းစာဆရာမ်ားကို ဖိတ္ၾကားကာ ဦးစပ္စု၏အိမ္တြင္ ဧည့္ခံထမင္းစားပြဲႀကီးတစ္ရပ္ က်င္းပေကၽြးေမြးေလသည္။ ႂကြေရာက္လာသူမ်ားအား “ထူးတဲ့စပ္စု” စာအုပ္တစ္အုပ္စီ လက္ေဆာင္ေပး၏။

          ““ဦးစပ္စုကား ရွာေဖြစုေဆာင္းရသမွ်ေငြေၾကးမ်ားကို မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္၊ အမ်ားေကာင္း က်ိဳးအတြက္၊ တိုင္းျပည္အတြက္ လွဴဒါန္းေပးကမ္း ေကၽြးေမြး ပစ္သူသာတကား””

          ယခု ၁၉၆၃-ခုႏွစ္၊ ႏွစ္ဦးတြင္ ဦးစပ္စုႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ရျပန္ေခ်သည္။ ဦးစပ္စု သူေတြ႕ႀကံဳျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို စုေပါင္းကာ ဒုတိယမၸိတစ္အုပ္ ေရးသား႐ိုက္ႏွိပ္ လိုသည္ဟုဆို၏။

          သူ႔စာအုပ္နာမည္ကို သူကိုယ္တိုင္ေပးသည္။

          ဦးစပ္စု၏ ၇၅-ႏွစ္အၾကား၊ ၄၉-ႏွစ္အျမင္ (ဗမာျပည္)

          သူေျပာမည့္အေၾကာင္းကို ဗမာလို လိုက္၍ေရးမည့္သူတစ္ေယာက္ လိုလာျပန္ရာ ကၽြန္ေတာ့္ တပည့္ ျမင့္ထြန္း (ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အတူ နာဂနယ္သို႔ခရီးထြက္ခဲ့သူ)အား ဦးစပ္စုႏွင့္ ဆက္သြယ္ ေပးရသည္။ ျမင့္ထြန္းသည္ တ႐ုပ္ရပ္ကြက္ စဥ့္အိုးတန္းတြင္ေနသူျဖစ္ရာ တ႐ုပ္အမ်ိဳးသား ေျပာေသာ ဗမာစကားကို ေစ့ငုေသခ်ာ ကၽြမ္းက်င္စြာနားေထာင္တတ္သူ နားလည္သူျဖစ္သည္။

          ထို႔ေၾကာင့္ ဦးစပ္စုကေျပာ၊ ျမင့္ထြန္းကေရးျဖင့္ ဦးစပ္စု၏ ၇၅-ႏွစ္အၾကား ၄၉-ႏွစ္ အျမင္(ဗမာျပည္)စာအုပ္ ေရးသားၿပီးစီးခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဦးစပ္စု၏ ကိုယ္ေတြ႕မ်က္ျမင္ နားၾကားဗဟုသုတမ်ားကို သိခ်င္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္တပည့္၏လက္ရာ အေရးအသားမ်ားကိုလည္း အကဲခတ္ခ်င္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စာမူကို ဂ႐ုတစိုက္ဖတ္ၾကည့္ရာ ဦးစပ္စု၏ကိုယ္ေတြ႕ဗဟုသုတ မ်ားႏွင့္ ျမင့္ထြန္း၏အေရးအသားတို႔မွာ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္သည္ထက္ ထူးခၽြန္ေကာင္းမြန္ ေနသည္ကိုေတြ႕ရ၏။

          ဦးစပ္စု၏ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္စဥ္ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ေရးသား၍ ကိုယ္တိုင္ထုတ္ေ၀လိုသည္ဟု ေျပာေသာအခ်ိန္မွာ တ႐ုပ္ျပည္ႏွင့္အိႏၵိယျပည္တို႔၏ နယ္စပ္ျပႆနာအတြက္ အခ်င္းမ်ားေနေသာ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ဦးစပ္စု၏စာအုပ္ကို ေရးသားေနခ်ိန္မွာကား တ႐ုပ္ျပည္ႏွင့္အိႏၵိယျပည္တို႔  နယ္စပ္တိုက္ပြဲျဖစ္ေနေသာ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ယခု ဦးစပ္စု၏စာအုပ္ကို႐ိုက္ေနေသာ အခ်ိန္မွာကား တ႐ုပ္အိႏၵိယ နယ္နမိတ္ျပႆနာအတြက္ မၿပီးမျပတ္ေသးေသာအခ်ိန္ျဖစ္သည္။

          ဦးစပ္စုသည္ အိႏၵိယအမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဆူဘတ္ ခ်န္ဒရာဘို႔(စ္)၊ အိႏၵိယ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ မစၥတာေန႐ူးႏွင့္ ရင္းႏွီးခင္မင္ခဲ့ပံုကိုလည္း သူ႔စာအုပ္တြင္ေတြ႕ရသည္။ ဦးစပ္စု၏ ဆိုလိုရင္းကား အိႏၵိယ-တ႐ုပ္-ဗမာတို႔ ခ်စ္ၾကည္ျမတ္ႏိုးခဲ့ပုံသမိုင္းစဥ္ကို ေဖၚျပျခင္းျဖစ္ရာ၊ ဦးစပ္စုမွာ ခ်စ္ၾကည္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေရခ်မ္းအိုးႀကီးကို ပိုက္ေပြ႕ေျမႇာက္ျပသူဟု ဆိုႏိုင္ေပသည္။

          ဦးစပ္စု၏စာအုပ္တြင္ ကမၻာ႔ကုလသမဂၢအတြင္း၀န္ခ်ဳပ္ ဦးသန္႔အေၾကာင္းကို စိတ္၀င္စားဖြယ္ တခမ္းတနားေရးသားထား၏။ ဦးသန္႔မွာ ကမၻာေက်ာ္ပုဂိ္ၢဳလ္ႀကီးျဖစ္လာ ေသာေၾကာင့္ တခမ္းတနားေရးသားျခင္းမဟုတ္၊ တခမ္းတနားေရးရေလာက္ေအာင္လည္း ဦးစပ္စု ေတြ႕ခဲ့ႀကံဳခဲ့ ဆက္ဆံရင္းႏွီးခဲ့သည္။

          အရာရာတြင္ စပ္စပ္စုစုလုပ္တတ္ပံု၊ လူတိုင္းႏွင့္အဆင္ေျပေအာင္ ေပါင္းသင္းတတ္ပံု၊ သူတစ္ပါးအက်ိဳးကိုေဆာင္ရြက္တတ္ပံု၊ ကိုယ္ေတြ႕ကို စာျဖစ္ေအာင္ေရးတတ္ပံု စသည္မ်ားမွာ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ဦးစပ္စု တူလွလ်က္ ဦးစပ္စုသည္ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ပင္သာေပေသးသည္။

          ““ဦးစပ္စု၏ ၇၅-ႏွစ္အၾကား၊ ၄၉-ႏွစ္အျမင္(ဗမာျပည္)””စာအုပ္ကို ေရးျခင္း၏ရည္ရြယ္ ခ်က္မွာ တ႐ုပ္အိႏၵိယခ်စ္ၾကည္ေရး၊ တစ္နည္းဆိုေသာ္ အာရွတိုက္သားခ်င္းခ်စ္ၾကည္ေရး၊ တစ္ဆင့္တက္ျပန္ေသာ္ ကမၻာ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ျဖစ္ရာ ဤစာအုပ္ထြက္ၿပီးသည့္အခ်ိန္တြင္ ဦးစပ္စုလိုအင္ဆႏၵႏွင့္ေစတနာေတြအတြက္ အေကာင္အထည္ေပၚလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ယံုၾကည္ မိပါသတည္း။

ရန္ေအာင္